დიდი იყო ჩვენი სიხარული, როცა ავტოსადგურში მისულებს ისევ "მეტროს" ავტობუსი დაგვხვდა ისევ ჩვენი ნაცნობი გამცილებლით. სოფოსაც გაუხარდა ჩვენი ნახვა, ოთარიც გავაცანით. ოთარმა ცოტა ხანში გვერდზე გამიხმო და მითხრა: გიორგი, ძმაავ, როცა საქართველო მომენატრება ამ სადგურში მოვალ კიდევო და ჩემს ოჯახში კი იმიტომ წაგიყვანეთ, როცა ჩემი ოჯახის წევრები მომავალში კვლავ შეხვდებიან სხვა ქართველებს, მინდა რომ შენი და შენი სოფიკოს დატოვებული შთაბეჭდილებებით შეხედონო! არ მეგონა, თუ სიხარულისგან გული არ გამისკდებოდა ამ სიტყვების შემდეგ...
|